Η ζήτηση αποτελεί ουσιαστική μεταβλητή του διεθνούς, εθνικού, περιφερειακού και τοπικού τουρισμού. Οι θεωρίες της ζήτησης στόχο έχουν να διερευνήσουν και να ερμηνεύσουν τη διεθνή εξειδίκευση των συναλλασσόμενων χωρών.
Η θεωρία των παραγωγικών συντελεστών τελειοποιήθηκε από τους B. Lassudrie-Duchêne και I. Kravis. Η θεωρία του συγκριτικού πλεονεκτήματος (Ricardo) δίνει έμφαση στη διαφορά ανάμεσα στο συγκριτικό κόστος. H θεωρία της ζήτησης (Linder) δίνει έμφαση στο εισόδημα των συναλλασσόμενων.
Χώρες προέλευσης είναι οι πλούσιες βιομηχανικές χώρες. Χώρες υποδοχής είναι τόσο οι χώρες προέλευσης όσο και οι αναπτυσσόμενες χώρες.
Η δυναμική του μοντέλου Κέντρου-Περιφέρειας στις παγκόσμιες τουριστικές ροές αποτυπώνεται με βάση τους λεγόμενους «τουριστικούς δακτυλίους», όπου κύριος παράγοντας είναι η απόσταση.
Η πραγματική, αναβαλλόμενη και δυνητική ζήτηση εκτιμάται κυρίως με βάση τα ποσοστά αναχώρησης. Η τουριστική ζήτηση είναι πρόδηλα ετερογενής.
Λέξεις-Κλειδιά: τουριστική ζήτηση, απόλυτο πλεονέκτημα, συγκριτικό πλεονέκτημα, χώρες προέλευσης, χώρες υποδοχής
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
- Lassudrie-Duchêne B. (1971), La demande de différence et l’échange international. Economies et Sociétés, Vol. V, no 6, Cahiers de l’ISEA, σ. 961-982.
- Kravis Ι. (1956), Availability and other influences on the commodity of trade. Journal of Political Economy, Απρίλιος 1956.
- Ricardo D. (1817), Principles of political economy and taxation. Penguin Books, London.
- Linder S.B. (1961), An essay on trade and transformation. New York.
